Tuesday 20 January 2009

Que ens reguin tots els codonys.

És una evidència innegable que a Barcelona, quan fa sol, els dimarts es converteixen en divendres horabaixa i als carrers sona Antònia Font. Aquests dies de sol, que tampoc han estat tants com en desitjaríem, fan que s'oblidin les pràctiques, els seminaris i les classes d'anglès i francès a les que fa una setmana que no assistesc.

Tot i això, avui que fa sol, i que és Sant Sebastià, ja sé que m'espera un horabaixa d'estudi i de classes, de lectures eternes i un sol que s'esvaeix rere el Tibidabo, mentre esperes que arribin les nou menys deu, tres quarts i cinc de nou, per a partir cap a casa, a sopar, a mirar una estoneta sa tele.

Per sort, demà és dimecres 21.

2 comments:

Anonymous said...

La eoi de lado, eh! :)
Yo también, pero es porque a mi profesora de inglés le ha dado un yuyu... Despite it's "The year of the rat", she didn't get off to a good start.
Por lo demás, aquí sí que hace un sol genial.
Y ya sabes, si te aburres puedes llamar
:)

distante.espejo said...

sin embargo, creo que ese hombre no estaba tan equivocado como pudiese parecer. aunque ser joven sea inherente a la vida... yo lo vi de otra forma. pensé que no tenía una autoconciencia de estar vivo, no sé si me explico. quizá lo entendí muy del lado de la verdad del cogito pero me pareció cierto, que uno rara vez se dice a sí mismo ¡coño, estoy vivo! últimamente no lo estoy demasiado, más allá de la alienación por exámenes, esta carrera desespera, te miente. a fin de cuentas te dice cosas de la vida, del mundo, de la naturaleza, que son muy bonitas pero son mentira. a fin de cuentas la metafísica vive en la mentira, no reconoce algo evidente: esto es un caos y por mucho que le pongamos etiquetas para que esté todo más ordenadito, sigue siendo el vivir un sinsentido pues en todo esto, no hay una finalidad, ni una causa eficiente o al menos esa causa no ha sido voluntaria. en todo esto lo único que hay es un agrupamiento de objetos que han provocado ciertas situaciones...

me estoy volviendo loco.
un abrazo.
¿cuándo sabré de ti? dime cosas y te llamo un día de estos, me gustaría hablar contigo antes de mi examen del 28. a media tarde o por la noche, temprano.